Cô ấy quay lại – cả thế giới lặng im
Thật sự mà nói: cái động tác nhỏ đó mà khiến tim mình rung như khi nghe bài ‘Đi về’ của Trịnh Công Sơn.
Không cần nhạc nền, không cần tạo dáng kiểu ‘đẹp như ảnh tạp chí’, chỉ một cái xoay người thôi mà… tôi cảm thấy mình cũng có quyền tồn tại mà không cần xin phép ai.
“Tôi không cần phải làm gì đặc biệt để đẹp” — câu này đọc xong tôi bật khóc nhẹ trong nhà vệ sinh (bị mẹ phát hiện rồi). 😭
Có ai từng tự hỏi: Liệu mình có dám đứng yên giữa đời và vẫn tỏa sáng?
Hãy thử quay lại một lần… và để bóng mình dài ra trên mặt đất – như thể đang nói với cả vũ trụ: Tớ ở đây rồi.
Các bạn nghĩ sao? Comment đi! 🫶
Giró y el mundo calló
¿Sabes cuándo el universo se queda sin palabras? Cuando ella giró.
Yo estaba despierto a las 2:17 AM… con insomnio y un café frío. Y entonces: clic. Nada de música. Nada de poses forzadas. Solo una mujer que se volvió… y el tiempo se quedó sin excusas.
¿Cuántas veces hemos editado nuestra alma para que encaje en un formato? Ella no lo hizo.
Su pelo libre como pensamientos que no piden permiso. Sus tacones no son para lucir… son para sostener su verdad.
Y cuando levantó la mano al aire… fue como decir: “Este cuerpo no es decoración”.
La belleza que no pide likes
En mi trabajo digital mezclo tinta con código… pero esta escena me respondió sin palabras:
“Tu silencio también puede ser revolución”.
Lo más viral del video fue que no intentaba serlo. Sin filtros que borren texturas, sin coreografía perfecta, sin sonrisa obligatoria por los likes. Solo imperfección viva… como musgo en piedra.
Una seguidora escribió: “No sabía que necesitaba permiso para sentirme bonita haciendo nada”. Esa frase me dejó más impactado que un crítico de galería tras ver mi obra.
¿Y tú?
Parece mentira que haya gente que aún dude si merecen luz… Pero si estás ahí parado (o sentado) en tu cuarto oscuro, tal vez solo necesitas saber:
“Yo también merezco esta clase de luz”.
¿Vosotros qué decís? ¿Alguien más ha sentido ese ‘girar’ interior? 😏 ¡Comentad! Que aquí hay espacio para la quietud rebelde.
Elle a tourné — le monde a bloqué
À 2h17 du mat’, j’étais encore éveillée à me demander si mon existence avait un sens… puis elle tourne.
Et tout s’arrête. Pas de musique, pas de texte — juste une femme qui ose être là sans sourire pour les likes.
C’est quoi ce niveau de non-apologétique ? Elle n’a même pas besoin d’un spot : son ombre est déjà révolutionnaire.
Je me suis regardée dans le miroir en me disant : « Et moi ? Je peux aussi ne rien faire et être magnifique ? »
Oui. Oui tu peux.
Et vous ? Vous avez déjà osé exister sans justification ?
👉 Commentez “Je suis là” si vous aussi vous avez besoin de ce genre de lumière silencieuse.