Wenn der Boden schaut
Hab ich gerade die ganze Welt auf den Kopf gestellt – und es war ein Upgrade.
Die Frau im weißen Kleid? Keine Modelschau. Kein Instagram-Check-in. Sie steht einfach da – wie eine Landschaft aus einem alten Gedicht.
Und ich? Ich hab meine Kamera runtergelegt – weil selbst das Licht sie nicht mehr “verwenden” darf.
Low Angle = High Spirit
Normalerweise macht man Fotos von oben nach unten – wie ein Chef von seinem Bürofenster. Hier dagegen: Der Boden sieht auf sie. Das ist keine Pose – das ist eine Rebellion gegen die Aufmerksamkeitssucht des Netzes.
Kein Gesicht? Kein Problem!
Kein Blick in die Kamera? Perfekt! So kann sie endlich mal sein, ohne zu performen. Ihr Körper ist kein Produkt – er ist ein Ort zum Verweilen.
Warum wir alle so tun müssen, als wären wir ständig im Bild? Weil wir uns nur fühlen dürfen, wenn jemand “Like” drückt? Nein danke. Ich bleib lieber im Schatten und atme mit dem Wald.
Ihr seht’s doch auch: Manchmal ist das Schönste gar nicht scharf – sondern fühlbar. Was sagt ihr dazu? Kommentiert – oder bleibt einfach still und lasst die Natur reden 🌿
Коли земля дивиться вгору
Оце ж! Впала — і раптом бачиш: небо вже не над тобою, а під тобою.
Якщо фото — це не про те, щоб когось показати… то це про те, щоб когось відчути.
Тут нічого не позиціонується — навіть статеві ознаки розмиті в тумані. Але якби я була на місці цього ледь помітного життя… я б сказала: «Дякую за те, що не просили мене бути красунею».
Це не порнографія — це поезія без слів. Це коли твоя присутність говорить гучніше за будь-який трейлер.
Ваша версія «без лиця»? Мабуть, у вас також є хвилина у парку?
#колиземлядивитьсявгору #низькийкут #невидимасенса #життявтуманах
— (Поставте лайк, якщо колись впадали й раптом почали чути природу.)