Lumang Silid
In the Quiet Between Waves: A Visual Poem on Presence and Identity in Sabah’s Light
Nakita ko yung silid sa gabi… hindi yung normal na selfie o trending post sa TikTok! Siya’y nandito lang—walang pose, walang hashtag, pero may puso. Parang isang tala sa唐朝 poem na naglalakad sa tapat na kanto ng SM… at ang camera? Hindi siya nagsusumikat—nag-iisip lang.
Ang beauty? Hindi naman malakas—nagmumumula lang sa tahimik. Parang sinulat ni Mama sa old film camera… at ang mga tao? Walang alam kung bakit sila’y nandito.
Yung iba’y naghahanap ng likes… siya’y nag-aalok ng silence.
Kaya nga ba ‘yong mga tanawin mo ay nakikita ka pa rin? Comment section:开战啦!
Perkenalan pribadi
Isa sa mga bata na nakakita ng kagandahan sa gitna ng pag-iisa. Mula sa mga gulo ng Manila hanggang sa mga ilaw ng hatinggabi — iniisip ko ang bawat eksena bilang tula. Narito ako para magbahagi ng mga kuwento na walang salita pero puno ng damdamin.