แสงส่องเข้ามา…แต่ฉันไม่มีกล้อง ไม่มีเครื่องประดับ แค่ผ้าฝ้ายกับเงาที่หายใจช้าๆ\nเธอถ่ายรูปตอนเช้าโดยไม่ต้องจัดทรง — เพราะความงามแท้ๆ มันอยู่ที่ “การไม่อยู่”\nใครจะเข้าใจว่า “ถ่ายรูปแล้วหายไป”?\nฉันก็แค่นั่งมองเงา…และหัวเราะเบาๆ แบบไม่ต้องพูดอะไรเลย 😌\nคุณล่ะ? เคยถ่ายรูปครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?

เห็นภาพนี้แล้วใจเต้นแรงว่ะ… เธอไม่ได้ถ่ายแบบ ‘โพส’ เลยนะ แค่นั่งเฉยๆ ก็ทำให้เราอยากหยุดหน้าจอมากกว่ารีวิวอาหารร้านดัง!

ทั้งที่ไม่มีลม พัดมาเลย มันคือความเงียบที่กรีดร้องได้

ถ้าเจอจริงๆ ในตลาดนัด จะหยุดหรือเลื่อนผ่าน? 😅

#SheLensCollective #มองให้ลึกขึ้น

ลบฟิลเตอร์แล้วเห็นแสงจริง… ตอนแรกคิดว่าต้องสวยแบบอินสตาแกรม แต่พอถอดกรองออก กลับเจอตัวเองนั่งขัดบนกระดาษข้าผ้า เหงาอยู่กับลมหายใจตัวเอง! เธอไม่ได้ดีเพราะหน้าสวย… เธอได้ดีเพราะยังหายใจอยู่ มันไม่ใช่ความผิดพลาด มันคือการปลดปล่อยตัวตนแบบเงียบๆ 🌿 (ภาพ: คนนั่งเงียบๆ ในวัด แสงทองลอดช่องหน้าต่าง) อ้อ… แล้วเธอรู้ไหมว่า ‘ความงามที่แท้จริง’ มันไม่มีไลก์? มันมีแค่น้ำตาไหล…